Zuid - Afrika 2014

September 2014 Zuid Afrika

De honden wegbrengen naar een nieuwe locatie, dieren pension Eilers in Nederweert. Dat is het minst leuke. Luca heeft spondylose en ik ben benieuwd hoe ze reageert op deze verandering, Voor de zekerheid heb ik maar een extra deken meegenomen. Ze krijgt nogal de neiging om iets te vernielen als t haar niet zint! Verandering is niet haar beste ding, het liefst zijn ze allebei thuis, op het matje voor de kachel. Maar ja, dat is te gek voor woorden o. Klinkt logisch maar zo voelt t niet als je ze achter laat.

Inpakken en opruimen, morgen vroeg op weg naar Schiphol voor een lange vlucht naar Johannesburg, OR Tambo airport. Inchecken hebben we thuis al gedaan en de bagage gaat ook al met self service het vliegtuig in. Zaterdag vliegen is wel lekker rustig op de weg, we hebben nog tijd genoeg voor een ontbijt en een kop koffie. Boarden, paspoort in de hand, boarding pas in de aanslag, laptop uit de tas en …….dan kom je er niet door, paspoort wordt niet herkend. Duurt ff en dan mogen we door, althans door, John mag al z’n lenzen uit de met veel zorg ingepakte fototas halen. Schijnt dat de scanner niet door de tas heen kan scannen. Zeker een nieuw ding, op de vorige reizen was dit geen probleem. Maar goed, hij kan wel zijn schoenen aanhouden! KLM verzorgt de reis goed, hapje, lunch, drankje, snackje, drankje, ze blijven bezig. Ondanks dat blijft 11 uur vliegen een lange ruk. En komen we allebei stik verkouden uit het vliegtuig.

Op OR Tambo Airport worden we opgehaald door de eigenaar van Le Chateau Guesthouse in Terenere. Tijdens de rit vertelt hij van alles over de geschiedenis van Johannesburg. Joburg is opgebouwd uit verschillende kleine steden die bijna in elkaar overlopen. Voor iedereen is Johannesburg de grote stad, voor de inwoners is Johannesburg het centrum en wonen ze ieder in hun eigen stad. Wel hebben nu meerdere kleine stadsdelen een gezamenlijke burgemeester. Le Chateau Geusthouse ligt in een beveiligd gebied met 1 ingang. De ingang is altijd bewaakt en ’s nachts afgesloten. Zo zijn er nog meerdere woongebieden met een omheining en een ingang. Bij die ingang wordt van ieder onbekend voertuig het kenteken genoteerd en de in en uitrij tijden. Alles om de criminaliteit te verkleinen. Nadat we alles op de kamer gezet hebben gaan we in de tuin van een afzakkertje genieten. Uit de honesty bar nemen we een witte wijn en een windhoek biertje. Lekker!

7 september 2014: Een verrassing in de vallei

Goed geslapen, douchen, ontbijt en naar het vliegveld om de auto op te halen. Een Isuzu  een dikke 4x4 ideaal voor deze reis,   OR Tambo, het vliegveld in Johannesburg is nu vernoemd naar een verzetsstrijder  uit de apartheidsstrijd, Oliver Tambo  een goede vriend van Nelson Mandela.  Vanaf het vliegveld gaan we op de R21 richting Pretoria, een 4 baansweg die over gaat in de N1 die ons naar Louis Trichart brengt. Op de kaart staat Louis Trichart niet meer, de stad heet nu Makhado. De laatste tijd worden plaatsen voorzien van een nieuwe Afrikaanse naam. Onderweg tanken we, eten een broodje en kopen wat water. Goede voorzieningen langs deze weg. Tol moeten we ook betalen, vanaf Johannesburg is het E tol tot Polokwane en daarna gewoon cash tol betalen. Vanuit Louis Trichart gaan we links naar de Madi a Thava lodge, een 4 sterren lodge aan het einde van de vallei. Een echte verrassing, mooi groen, verzorgd met aandacht voor detail! We worden welkom geheten door de eigenaresse, een geboren Maastrichtse. Na het welkomstdrankje en een leuk gesprek gaan we naar onze kamer in deze oude boerderij. Alles dumpen en dan wandelen naar de Baobab boom, omhoog de heuvel op voor een schitterend uitzicht op de vallei. Voor het invallen van de avond lopen we naar beneden, douchen en genieten van een goed verzorgde maaltijd. Maar eerst langs de Dancing Fish gallery waar allerlei inheemse kunst staat. Tijdens de `zomermaanden komen veel gasten met kinderen en worden allerlei activiteiten georganiseerd, pottenbakken, muziek maken in het dorp. Ook is het mogelijk om een tour te boeken of een mountainbike te huren.

De eigenaresse heeft vroeger ontwikkelingswerk gedaan en is sinds 10 jaar met haar man eigenaar van deze lodge. Ze vertelt nog een verhaal over het uitdelen van muskiet netten bij Lake Malawi, de inwoners gebruiken deze om te vissen, enkel blijft in deze fijne netten alle kleine visjes zitten. Einde vistijdperk in Lake Malawi.

We nemen een fles wijn mee naar het terras bij onze kamer en genieten van de sterrenhemel.

8 september 2014: Onbetaalbare stilte

Vroeg wakker, goed geslapen en nu aan het ontbijt. Yoghurt met fruit en gebakken muesli, breadpudding en scrammbled eggs met toast. Het kan niet op. Verzadigd gaan we naar Louis Trichart om bij de Pick n Pay boodschappen te doen. Hier kun je alles krijgen. Van 3 in de rij hebben ze echter nog nooit gehoord. Iedereen moet aansluiten in 1 lijn achter een dranghek en mag alleen als de cassier schreeuwt Next! naar de betreffende kassa lopen. Tjezus, iedereen sluit aan, niet te geloven. Als we alles hebben nog naar de liqor store voor wijn bier en ijs. Dan een koffie en op naar Mapungubwe. Door op de N1 en dan de R 572. Nog tanken bij Musina en dan inchecken bij de main gate. Wij moeten nog verder voor het Limpopo Forrest camp. Ben benieuwd wat dit is. De weg erheen gaat via Pontdrift, dan afslag Denstaat. Het Nationaal Park wordt doorkruist door een aantal boeren bedrijven, Pont Drift citrus en tomaten teler, ZZ2 die tomaten heeft staan zover je kunt kijken. Grote bedrijven zo te zien.

We komen na ongeveer 30km aan bij het Limpopo forrest camp,  ( www.sanparks.org  ) alleen 8 tenten en een omheind zwembad. Auto bij de tent en dan inruimen. De tent is ruim opgezet met een slaapkamer, badkamer en volledig ingerichte keuken. Keuken met magnetron, waterkoker en zelfs broodrooster. Self catering is zo luxe genoeg. Het gedeelte waar de braai staat is omheind met palen waarover ik niet heen kan kijken, af en toe is er een spleet waartussen we kunnen gluren naar het wildlife om ons heen. Wie zit er nu in de zoo? Olifanten lopen langs de draad van het camp en klein wild loopt gewoon rond of zit onder de tent. John blijft rond lopen met zijn foto toestel om de kleine reeën, eekhoorns en warthdogs vast te leggen. Lekker genieten in de bush, kampvuur aan, braai en stilte…………

Vanavond is bijna volle maan dus de bush is helder verlicht, ongelooflijke stilte en rust, alleen het kraken van takken, gekrijs, getetter allerlei geluiden vervullen de nacht. Soms komt een warthdog of een bushbok rond ritselen. In de verte is meer geluid, wat zou dat zijn….. als de kaars bijna uit is gaan we naar bed de tent gedeeltelijk open zodat we door het gaas de nacht in kunnen kijken. Lekker onder de dikke dekens gaan we langzaam naar dromenland. John zit vannacht nog een paar keer rechtop van de bush geluiden,  ze zijn zelfs zo kort bij dat hij niet meer durft te kuchen, ik slaap als een roosje………

9 september 2014: Drie landenpunt vanuit een Koninkrijk

Door het gaas vallen vroeg de eerste lichtstralen de tent in. Opstaan en koffie maken, ontbijt, water, fruit en crackers mee en dan Mapungubwe verkennen. Eerst gaan we in het westelijke deel rijden. Naar de hide en dan langs de rivier. De wegen zijn hier slecht aangegeven en maar mijn Gps kent de meeste tracks wel. We zien zebra, wildebeest, impala, bushbok, warthdogs, apen en olifanten. Niet veel wild, wel een schitterende omgeving, nog ongerept. De telefoon gaat al naar het Botswana netwerk. De wegen zijn smal en slecht. Goed voor t bakkie. Daarna gaan we naar het oostelijk deel, via de main gate naar de tree top canopy. Deze omgeving is geweldig mooi, geen auto te zien, rustig en gevarieerd.Bij de tree top canopy zijn 3 olifanten aan het eten. Vanuit de canopy kijken we uit op de Limpopo rivier, hoog in de bomen staan en dan dit uitzicht. Stil staan en genieten. Een gedeelte van de canopy is ingestort en ligt in de Limpopo rivier. Dat maakt het niet minder mooi. Deze dag komen we in het park in totaal 6 auto’s tegen. Niet druk is een understatement. Vanuit de tree top canopy rijden we het rondje tot aan de main gate, ondertussen nemen we alle 4x4 tracks erbij. Op de track bij de rivier wachten we op de olifanten, totdat zij het pad verlaten hebben. Zimbabwe, Botswana en Zuid Afrika, het drie landen punt bekijken we vanaf een rots waar de Shashe en de Limpopo rivier samen komen: View point Confluence. Bij deze picnic site kun je aan de ene kant vanaf een plateau in de rotsen uitkijken naar de Hill of Jackalls en aan de overkant kijken naar het drielanden punt. Op de heuvel is een koninkrijk opgegraven, dit na een ontdekking van potten door een lokale boer. Het gebied staat op de wereld erfgoed lijst.

Terug op de Limpopo forest camp zie we hier ook weer zebra’s en een giraffe. Als ik het verslag schrijf achter het omheinde terras probeert een aap onze keuken binnen te komen, maakt gewoon het gaas open, kijkt me brutaal aan en steekt zijn hand al naar binnen. Daar heeft hij zich vergist, ik naar binnen en zeg:  WEG en gauw……….. hij kijkt me aan, steekt eerst z’n kop nog eens naar voren, ik doe weer een stap naar voren en dan kiest hij toch eieren voor z’n geld. Weg is ie. Kijkt wel nog eens vanaf het dak naar me maar vindt me toch niet erg aardig en is gelukkig weg. Ondanks dat we al het eten of in de koelkast of in de box hebben komt ie toch eens kijken wat er te krijgen is. Brutale aap!

Zo nu een lekkere douche en dan het kampvuur weer aan. Vanavond hebben we buren in de andere tent, Mick en Harriet uit Kaapstad. Ze komen een praatje maken want ze zijn de kaart van dit deel van het camp kwijt. Na het eten, een lekkere T bone steak van de braai met erwten en champignons gaan we vanavond op tijd naar bed. Vanavond net zoveel oerwoud geluiden, althans, we horen ze beide niet.

10 september 2014: Weer naar de bewoonde wereld

Wakker gemaakt worden we door een orkest van vogelgeluiden. Koffie, auto inruimen en naar Kruger NP. We gaan via de R 562 , Musina, R508 en R 525 naar Pafuri gate.

In Musina kopen we nog wat boodschappen en dan via de R 508 naar de R525. We gaan voorbij Tshipise, een groot resort. De route is mooi met onderweg veel akkers. Een km  of 15 voor de gate is de weg afgesloten, gewoon bord op de weg en hek ervoor. Een man onder een afdakje zwaait met ’n hand naar links en wij gaan dus links. Een slagboom gaat open en die man zwaait naar rechts. Via een pad? Stuk weg? Wat zal het zijn? Gaan we om de afzetting heen en weer terug de weg op. Op naar Pafuri gate.

Pafuri gate ligt in het meest noordelijke deel van Kruger park. Dit is geen drukke ingang. Na een controle op wapens en andere verboden spullen gaan we het park in. Via de main gate gaan we naar de Pafuri picnic site. Onderweg stappen we op een brug uit en bewonderen het mooie landschap, John ziet een krokodil en we zien nog wat impala’s, apen en mannetjes Kudu. Ff uit de auto en op een bankje naar de Luvuvhu rivier kijken. Gasten die ook in Madi A Thava waren stoppen met hun auto naast ons ( en zitten later in de kamer naast ons) wat kan de wereld klein zijn. Behalve brutale apen zien we nog een Kudu, een giant kingfischer en wat Egyptische nijlganzen. We vertrekken richting Punda Maria rest camp, onderweg stoppen we nog bij een waterhole en gaan diverse zijroutes in. Bij Klopperfontein staat een bende olifanten, zo uit het water. Een olifant staat nog in het water, op de achtergrond 3 giraffes en links een nijlpaard. Whauw de dag kan niet meer stuk. Nu via de gravel route naar Punda Maria. We hebben hier een kamer, daar hoeven we niet veel uit te pakken, de bedden passen erin en dan kun je net ertussen staan. Het lijkt wel een oude legerbasis, je kunt er je kont niet keren. Wel een koelkast met diepvries om alles koel te houden. Onder het rieten dak gaan we de foto’s bekijken onder het genot van een Windhoek draught en een Savanna. Snel maak ik nog wat foto’s van Guinea fowl, een parelhoen. Dit is een apart soort met kale nek wat je niet zo vaak ziet. In het restaurant met de allure van een oost Europees internaat eten we een Tbone steak 350 gr en een rump steak 400 gr, gewone portie hier! Nog een lekker ijsje en weer naar de kamer.

Op de stoep voor de kamer zit iedereen nog wat te drinken en dan liggen we er weer vroeg in. Ondanks dat we de airco totdat we gingen slapen aan hadden is het heet in het kleine hok. Om half vier maar de deur open en nog proberen wat te slapen. Na een slechte nachtrust om 5 30 op, alles het bakkie in, sleutel in de box bij de gate en op naar Letaba. Geen aanrader dit kamp!

11 september 2014:  bewolking

Eerst nog de loop bij Punda Maria, niks te zien dan via Shingwezi , red rock naar Letaba. Afwisselend landschap, heuvelachting, bij vlagen erg groen, vele rivieren met links en rechts water. In plaats van bruggen zijn er wegen door de rivier bedding. Tot half elf rijden we door en dan een lekker ontbijt bij Shingwezi…..( ongelooflijk weer die Hollanders van het eerste adres komen aan de tafel naast ons zitten ). Via de gravel wegen richting Letaba, niks te zien, een vogel, een verdwaalde olifant en dan bij een waterpoel, een olifant, een nijlpaard en een krokodil. Verder langs de weg een mooie roof vogel. Onmetelijk groot, Kruger NP, je mag er op de picnic sites uit en je benen strekken, als je s morgens een redelijke planning maakt, kun je de te rijden stukken goed combineren met de benen strekken. Vlak voor Letaba: Olifanten staan aan betonnen waterbak, ze staan met een poot op een steen en kunnen dan net over de rand drinken, verderop bij een waterhole een kudde wilde beesten, zebra en olifanten. Vandaag gezien: zebra, olifant, buffel, wilde beest, giraffe, struisvogel, krokodil, nijlpaard en vogels. Ff na 14 km zijn we bij camp Letaba, eerste indruk is al beter dan het strafkamp Punda Maria. We hebben een bungalow met eigen badkamer en buitenkeuken, terrasjes erbij. Prima!

Eerst de was doen ( in een machine voor 1 rand een hele was gedaan!) in de shop nog wat voor ontbijt kopen zodat we morgen weer voeg op pad kunnen. Bij het restaurant met uitzicht op de Letaba River kiezen we een caramel milkshake met popcorn! Heerlijk  Terug, douchen, was vouwen opruimen en alles start klaar maken voor de ochtend.

Restaurant  Mac en Bean met een moderne menu kaart. John gaat voor de spare ribs en ik voor een crummbed chickenfilet topped with bacon en avocado. Jammie!

12 september 2014: Chef’s verjaardag!

Gisteravond hebben we nog een wijntje gedronken op het terras bij de bungalow. Het is hier ook rustig, iedereen zit bij z’n eigen bungalow en ruimt op van de braai of zet net als ons alles klaar om vroeg te starten. Om 5 uur op, wassen aandoen, koffie en de auto laden. Fotoapparatuur, verrekijker, koelbox met water, fruit en kaas voor de crackers. Papieren zak met crackers, koekjes en billtong. Check, om 06:00 als de gate open gaat rijden we naar buiten.Vandaag cirkelen we rond de buurt van Letaba, de dam voor een geweldig uitzicht. We zien 2 visarenden in de boom, te ver voor de fotocamera. Omdat we te druk bezig zijn met naar die vogels kijken, zien we niet dat er ineens een giraffe naast ons staat. Veel waterbokken bij de rivier en lotts off elefants. De eerste stop op een picnic site  ………….en ff later zijn daar ook de Nederlanders van de eerste overnachting. In Kruger zijn diverse picnic sites waar je uit de auto kunt, ff de benen strekken. En naar het toilet, nog altijd schoon en met water en zeep voorhandig! Wel opletten dat je niet van de trap valt………… De omgeving is geweldig en soms is het uitzicht enorm weids. Politie is vandaag ook veelvuldig aanwezig op de weg. Ze houden zich netjes aan de snelheid en nemen ook af en toe een foto van het wild.

Terug langs massa’s olifanten, over de brug van de rivier Letaba. Hier komen 2 tamme vogels voor ons op de reling zitten. Wat leuk, ze blijven ons aankijken en netjes zitten. Dan snap ik het, ze worden gevoerd op de brug en wachten totdat ze wat krijgen. Jammer dan, t zijn wel leuke foto’s.

Om 13:30 weer terug in camp, auto tanken en eens schoonmaken en dan een welverdiende douche!

Tot later.

Vandaag is John jarig,  Dus uit eten in het restaurant Mac en Beans op de camp site. Helaas hebben ze de liquer license nog niet. Dan maar een water en een sapje. Vooraf nemen we een bowl salade en als hoofdgerecht voor John een burger en voor mij een wrap. Vraag: hoeveel salade kun je in een bowl krijgen? Ontzettend veel, gewoon proppen en dan het garnituur erop. Het smaakt voortreffelijk alleen de hoeveelheid is niet normaal. Er blijft bijna geen ruimte over voor het hoofdgerecht. Het is gewoon werken om fatsoenlijk niet teveel over te laten. John bestelt nog een cola om het te verwerken. Achteraf een goede espresso en een cappuccino. We wandelen het camp 2 keer rond om het eten te laten zakken en gaan dan terug naar de bungalow. Onder het genot van een drankje laten we de stilte over ons heen komen. Slapen doen we met de deur open, gewoon koele lucht is beter dan de airco. Tijdens de nacht word ik wakker van de wind, het waait flink, de gordijnen wapperen, van alles klappert. John ligt nog naast me…….oké ik slaap verder.

13 september 2014: Bewolking over Kruger

Vandaag is het koeler, bladeren liggen in onze open keuken. Het heeft flink gewaaid vannacht. Om 04:30 douchen, koffie, inpakken, ontbijt verzamelen en meenemen, de auto klaar maken en om 06:00 bij de gate voor vertrek.

Het licht is mooi zo vroeg in de ochtend, we zien veel, alleen hebben we nog steeds niet de big five gezien. We missen de leeuw, luipaard en neushoorn. Tja, ze willen ook vandaag niet. Hoe meer we naar beneden zakken hoe drukker het wordt. De omgeving is heel gevarieerd en er zijn ook in dit deel voldoende plaatsen om te stoppen en de auto te verlaten. We stoppen in een hide en bij een picnic site. De Afrikaners die er stoppen gooien het compleet ontbijt op de scottelbraai, een tafelkleed over de picnic tafel en bikken maar. Alles staat in kratten in de auto’s en jong en meestal oud is op safari. De politie is vandaag met de hand radar aanwezig om de snelheid te controleren. Snelheid is 50 km op de verharde weg en 40 km op de gravelwegen.

Ff na 2en zijn we bij Skukuza,  een drukte van jewelste, hele hordes mensen zijn aanwezig in dit camp. Het restaurant wordt gerenoveerd en er is nu een outdoor restaurant. We willen een drankje op het terras, de bediening merkt ons in deze duiventil niet op. Chaos overal. Okido, we kopen wat voorraad en gaan vanavond voor de selfcatering. Geen stress, relax! Tot het eten zijn we bezig met foto’s nakijken en de volgende routes voorbereiden, ook al van de dag dat we uit Kruger vertrekken. John gaat boerewors voor het ontbijt braden en dan valt hier de avond al in.

Vandaag maken we een gemsbok hamburger, gemsbok vlees, broodje, ui, paprika en tomaat. Cheddar kaas en tomato saus erop, apart………..de gemsbok smaakt anders. Broodjes zijn van een soort beschuit mix gemaakt. Als je ze door snijdt vallen ze al uit elkaar. Oké, het is wat anders. Nog een wijntje, genieten van een stuk hout op het vuur en tot morgen.

14 september 2014: The big five

Vandaag weer hetzelfde ritueel, vroeg op, koffie, ontbijt inpakken en om 06:00 door de gate rijden. Geslapen hebben we met de deur open, alleen de hordeur gesloten en snurken maar. We rijden richting Lower Sabie dan het gebied onder Skukuza bezoeken en het gedenkmaal van Steven Hamilton. Erg mooi gelegen op een rots die een uitzicht over een groot deel van Kruger geeft. Bij deze rots is de as van Steven Hamilton uitgestrooid. Zijn bijnaam was Skukuza. We hebben al een buffel, olifant gezien. We missen nog de luipaard, rhino en leeuw. Als we langs de Sabie rivier rijden staat er een echtpaar dat een luipaard gezien heeft, net een minuut geleden. We kijken, turen met de verrekijker erbij, we zien hem niet meer. Dan maar verder. Even later zien we 2 zwarte neushoorns langs de kant, ze sjokken de andere richting uit maar we kunnen toch nog een foto maken. We rijden verder en stoppen nog bij een picnic site, hier wordt weer gebbqt. Een echtpaar doet het ontbijt op de scottelbraai, worstjes bacon, toast, eieren in tomaten saus, wittebonen, de scottelbraai ligt vol, Succes.

Na het mooie uitzicht op de dam gaan we verder. Het gebied is mooier dan boven, meer afwisseling, Net zo veel of weinig te zien. Soms moet je geluk hebben en een goede spot doen. Soms kun je het beste genieten van het landschap. We zien nog een leeuw onder een struik en tussen het hoge gras, er staan al verschillende auto’s langs en het worden er meer. We zien hem allebei liggen, de gieren cirkelen erboven dus hij moet ook een kill hebben liggen, welke kunnen we niet zien.

Een uur rijden verder hangt een impala in een boom, diverse roofvogels zitten gezamenlijk in de boom en kijken wie van hun mag beginnen met eten. Een luipaard moet dit in de boom gehangen hebben, geen spoor van haar te zien.

Er zijn dus echt luipaarden, maar waar……….. We rijden verder, stoppen nog eens bij een picnic site en gaan weer verder. Als we aan het dubben zijn of we boven of onder de Sabie terug rijden geeft een man te kennen dat 10 km verderop 2 luipaarden aan het paren zijn onder een grote boom, aan de overkant, whauw! Met Max 50 km erheen, ben benieuwd hoelang het voorspel duurt anders zijn we te laat. Aangekomen bij the place to be: zijn er nog 20 andere auto’s, we weten gelukkig waar we moeten kijken. Andere auto’s kijken een beetje verdwaasd in het rond, de mensen in de auto bedoel ik! Voorspel en de paring hebben we gemist, ze liggen gewoon uitgestrekt aan de oever van de rivier, tegenover elkaar.. .ook hier is een foto niet te doen, dan maar naar Skukuza het is goed geweest. Rond 3 zijn we in het camp, auto poetsen, douchen naar de winkel, terrasje aan de Sabie. John gaat koken en ik kijk naar de route van morgen en ga het verslag schrijven .De complete big five gezien, netjes!

Kruger park: we zijn er 6 dagen geweest en hebben slechts een gedeelte gezien. Mooi goed georganiseerd park.

15 september 2014: Swaziland here we come

Laatste dag in Kruger, weer heeeeel vroeg op, inpakken en een route naar de gate van Malelane. We zien jonge olifanten, een pack hyena’s met jongen in een greppel. Weer verder nog meer hyena’s, het speeksel druipt uit hun bek. Verderop 2 neushoorns en weer wat verder 3 neushoorns. Weer wat verder 2 neushoorns en bij een loop naar de rivier nog eens neushoorns. My god, dat zijn er al 8! Onvoorstelbaar wat een hoeveelheid. Van deze bedreigde dieren zijn er tot nu toe alleen dit jaar al 580 gestroopt. Alleen voor de hoorn afgeslacht. Dit brengt per hoorn $ 60.000 op. Een stuk vanaf de weg zijn een aantal gieren bezig aan een feestmaal, het gaat er ruig aan toe maar ik kan niet zien wat ze voor een maal hebben. Nog wat verder weer hyena’s en dan nog een rhino. Op de oude weg naar Berg en Dal zijn gisteren wilde honden gezien, vandaag hebben we hier geen geluk. De oude weg heeft her en der geweldig uitzicht maar de weg zelf is erbarmelijk. Dan maar van een cappuccino met een geweldig uitzicht bij Berg en dal genieten. Hier kopen we ook de exit permit om uit Kruger te komen. Via de verharde weg rijden we naar de gate en laten een aantal ontzettend geweldige dagen Kruger achter ons.

Op naar Swaziland, bij Jeppe’s Reef de grens over is redelijk makkelijk, geen papiertjes en nog meer papiertjes, gewoon stempel erin, grens over, stempel erin, auto controle en we zijn in Swaziland. Verschil met de Zuid Afrika is direct te zien, dorpen en wegen zijn erbarmelijk ten opzichte van Zuid Afrika. Donkere wolken bedekken het gehele land, meer smog dan ik ooit gezien heb door het plat branden van de velden. Waren er voor de grens veelal akkerlanden en fruit ( bananen). Hier zie ik daar niks van. Via Piggs Peak richting Mbabane en dan voorbij de hoofdstad naar Mvuve Falls, ons onderkomen voor de nacht. Mooi gelegen, leuke kamers met een grote veranda, een zwembad en een apart restaurant. Goede service, we krijgen een koelkast op de kamer omdat ik de koelbox uit de auto haal. Mooi, dan hebben we morgen onderweg ook koele drankjes. Chillen bij het zwembad en dan nog ff van de zon genieten. Als de zon weg is koelt het ook goed af. Na het eten drinken we buiten aan de bar nog een African dream. Lekker maar wel het vest halen. We probeen wat later naar bed te gaan om niet al te vroeg wakker te worden, ben benieuwd of dat lukt!

16 september 2014: Op weg naar de Indische Oceaan

Een gepoetste auto als we opstaan, de guard van de nacht heeft met een emmertje het hele grote bakkie gewassen. Weer eens aan tafel zitten voor het ontbijt, scrammbled eggs er bij, dat is wat anders dan in de auto ontbijten op de game drive. John krijgt koffie in een percolator heerlijk verse koffie.

 Rond 08 gaan we op weg naar St Lucia. We rijden weg bij Mvubu ……..en gaan eerst naar rechts, links is namelijk de snelweg waar we via een klein weggetje af konden toen we hiernaartoe kwamen. Jammer, rechts is na 200 mtr geen weg meer. Oké dan maar via het kleine weggetje proberen op de snelweg te komen. Een man ziet ons draaien en vraagt of we oké zijn, ja oké zijn we, alleen moeten we de andere kant op, niet de kant die de snelweg op gaat. Oké, volg me maar ik zal jullie de weg wijzen. Nou dat doen we dan maar. Op de kleine afrit staan we te wachten tot we de snelweg op kunnen, de kleine auto wacht ook en yup, daar gaan we. Na pakweg 1500 mtr is er een soort rotonde op de snelweg waarbij je via de invoegstrook aan de rechterkant kunt invoegen op de snelweg de andere kant op. Snap je het? Ja, prima, nee ga maar zelf kijken. Op de snelweg zijn mensen aan het wandelen, gaan kinderen richting school en er zijn nog een stuk of wat kleine afritjes of opritjes. Via Nhalanggano gaan we naar Golela de grens over. Swaziland is heel mooi bergachtig, heuvelachting is het betere woord. Overal zijn schoolkinderen in uniform bezig met de troep langs de kant van de weg op te ruimen.Langs de hele route zien we dit gebeuren, Nationale opruimdag is het vandaag. Al 5 maanden is hier geen drup regen gevallen. De koeien in met name de rural area’s hebben het erg moeilijk, de botten zijn goed te zien. Smog is echter een groot probleem, we hoesten en kuchen ons wat af in dit land.

De grens is enorm verbeterd in 10 jaar, geen papiertje invullen overal maar paspoort, papiertje voor de auto en aan de andere kant het zelfde verhaal. Schiet een heel stuk beter op.

Via de N2 gaan we naar St. Lucia. Umlilo lodge is ons adres voorde komende 4 dagen. Bij het inchecken vertelt de eigenaar wat er zoal te doen is en waar hij mee kan helpen. That’s nice. We ruimen de zooi uit de auto, douchten en gaan het stadje in. Eerst via de farmacia, John kucht z’n longen bijna uit. De farmacist kijkt in John’s keel, luistert naar zijn longen en zegt: Longen zijn prima maar het lelletje is te lang en dat moet er mogelijk uit in Nederland. Hij krijgt antibiotica mee en voor ons samen 2 soorten bruistabletten en een hoestdrank. Beide 3 x per dag nemen want ik hoest ook teveel. Oké, voor 21 euro zijn we klaar en moeten we gezond de reis kunnen vervolgen. Nu eerst een whale tocht reserveren en daarna lekker wat eten. Lekker vis Griekse stijl gegeten en een rondje door het rustige stadje lopen om lekker in de lodge te gaan relaxen.

17 september 2014: Opstaan, whale time!

In de lodge verzorgen ze een vroeg ontbijt voor ons, de moeder van de eigenaar is van mening dat we beter met een stevig ontbijt de boot op kunnen, flesje water moeten we ook meenemen om de bril schoon te spoelen en een handdoek niet vergeten. Oké, als we onze camera’s maar hebben!Een korte wandeling naar het whale office en dan met een tractor kar naar het strand. We zijn met 10 personen. Op het strand ligt de boot al klaar. Instappen en dan duwt de tractor ons het water in. Eén maal in het water krijgen we uitleg over wat in en uit de boot betekent. We gaan eerst door de branding breken en dan is het de bedoeling dat we in de boot blijven. Geweldig, we beuken tegen de golven en met een rot vaart en harde smakken op het water komen we in rustiger vaarwater terecht. Nu zoeken naar walvissen, het komt steeds vaker voor dat ze hier al jongen baren ( baby’tje van 800 kg) en niet door zwemmen naar Madagaskar. Global warming zorgt ervoor dat het water hier al warm zat is. We zoeken naar een rimpeling in het water en naar het pufje lucht wat een walvis uit stoot. Tja, zoek dat eens op een oceaan…..Warempel eenvoudig genoeg. Heel veel walvissen zwemmen rond ons heen, overal zie je ze aan de horizon en vlak bij. Sommige komen omhoog, anderen duiken weer voor een bepaalde tijd onder water. Om zich van hun oude huid te ontdoen moeten ze met de staart “slappen”op het water, je ruikt het ook, het stinkt als dit gebeurt.

Nu is het echt, toestel in de aanslag en proberen geen golven maar walvissen te fotograferen. De tijd vliegt voor bij en na nog 2 walvis moeders met 2 walvis baby’s gezien te hebben gaan we weer naar het strand. Ook nu breken we door de branding en landen op het zand. Boem, en stil staan we. Een schitterende ervaring! Terug in het dorp gaan we eerst even nagenieten, cappuccino erbij, croissantje erbij, en stiekem al ff naar de beelden kijken.

Na de siësta gaan we de met de boot de wetlands op, 2 uur hippo’s croc’s en vogels bekijken. Crocs valt mee. Hippo’s zien we bij de vloot, zelfs een hippo fight zien we als we langs de oever varen. Heftig als die grote open bek dicht slaat. De kapitein heeft een goed oog voor alles wat zich aan de kant of in het water afspeelt en zorgt dat we de nodige mooie foto’s kunnen maken.

Vanavond heerlijk gegeten bij Ocean Basket, vis wijntje erbij en vroeg naar bed alle indrukken verwerken

18 september 2014: Isimangaliso Wetlands

Op ons gemak opstaan, relax vakantie. Eerst een ontbijtje en dan gaan we naar Isimangalisimo wetlands. Met de auto kun je tot bij Cape Vidal komen. Er moet ook veel wild zitten, wij zien wat waterbokken, zebra’s, een neushoorn, buffels en wat vogelsoorten. Ook nog een klein bruin rood reetje, straks even opzoeken welke dit is. Mooie weg door Isimangalisomo Letlands park. Wel belangrijk dat jezelf iets te drinken en eten meeneemt. Te koop is er niks. Bij cape Vidal  zijn kinderen van een school aan het zwemmen, net tot aan het middel mogen ze in het water, 3 leraren erbij om op te letten, sharks vinden mensenvlees ook lekker. Verder staat er een strak windje waardoor het aangenaam koel is op het strand. Vanuit cape Vidal weer terug naar St. Lucia.

Lunchen aan de Marina jachthaven en dan siësta totdat we de boot opkunnen. De pillen van de farmacia slaan goed aan, het  hoesten is bijna over.

Vandaag worden we gehaald voor de boottocht, Shakabarker komt ons halen en neemt ons mee het eco systeem in. Goed verhaal en leuk gebracht. Zelfs voor een kop koffie en thee is gezorgd. Chocolade rusk erbij en die lekker soppen in je thee, of koffie. Gewoon op de boot in de wetlands.

In de stad eten we heerlijk bij Reef & Dune. Na het eten wil ik graag een espresso drinken, dat gaat niet omdat er te weinig water is om de druk in het apparaat te voorzien……….Water is een groot probleem hier in St. Lucia. Ze wonen naast de Indische oceaan en hebben niet genoeg water voor de dagelijkse zaken. Water wordt gekocht in grote tanks, de bedrijven die water verkopen zijn tot laat aan het werk om alles af te leveren.

17 september 2014: Stranddag

Het plan was om vandaag op het strand te hangen, bakken en zoiets allemaal. Het weer is echter omgeslagen en het is koel, wind en zelfs 3 druppels regen. Dat is wel goed weer voor een strandwandeling. Het strand bevat veel titanium, hierdoor blijft dat zwarte spul lekker aan je voeten en tussen je tenen plakken. Maar het zou Zuid Afrika niet zijn als er niet 4 douches waren als je van het strand afkomt om je te douchen of je voet te wassen. Van het laatste strand kun je via de Estuary boardwalk langs croc islands lopen tot de Marina. Wij gaan terug door het dorp, eten wat bij de Marina en gaan dan via de Estuary boardwalk weer naar de oceaan. #Een aantal hippos komen uit het Estuary en gaan al aan wal, het is nu fris genoeg voor ze. In de lokale garage laten we de banden druk verlagen. Door het warme weer en de te harde banden slijten ze erg snel.

Het weer gaat echt om, storm?, nee wel stevige wind en tegen de avond komt dan de lang verwachte regen. Geen Hollandse buitje maar wel regen. We eten toch buiten bij Braza, een vest aan is wel lekker, koel genoeg! Na het eten een blokje om in het stadje en nog een afzakkertje voordat we naar Umlilo lodge gaan slapen.

18 september 2014: Naar Itahala Game Reserve

Het heeft toch de gehele nacht geregend, zelfs als we de auto laden blijft het regenen. Om 06:30 vertrekken we naar Ithala Game reserve. Via R 618 en een gravel stuk dan de R69 gaan we naar Nthondswe lodge. De weg is slecht, ergens bij Nongoma staan we 20 minuten stil omdat ze de weg open hebben liggen. Dat is mooi afgezet en om beurten voor 1 richting open. Hier houdt zich vrijwel niemand aan. Het politie bureau dat aan het begin van de wegomlegging ligt toont ook geen teken van controle. De dames die bij de wegafzetting staan lachen braaf en alles gaat over 1 baan heen en weer. Wat een chaos! De afstand van de wegwerkzaamheden is 15 km. Groot bakkie toch wel fijn! We verlaten de verharde weg en gaan via een gravel stuk is ongeveer 36 km lang en van redelijk tot goede kwaliteit. Een paar stukken daargelaten. Kan John z’n stuurmanskunst nog eens laten zien. Wel een geweldig mooi uit zicht. Gelukkig is de mist en de regen van het eerste stuk hier verdwenen, Anders had ik vast en zeker een hartverzakking gekregen. Via Louwsberg dan naar het Ithala Game Reserve, dit is bijna niet te zien in de rotsen. We zijn we nog redelijk op tijd. Chalet nr 37 is voor ons. Als we alles in het chalet hebben staan vegen we ff door de auto. Voor de rit naar Joburg is het wel prettig dat ie nog een beetje schoon is. En ja de apen plunderen onze keuken. In no time is dat gepiept. De bamisoep gaat mee de boom in, plastic eraf en peuzelen maar, rotaap! In het park lijken de dieren ook last te hebben van de kou, er beweegt weinig. Wel breekt een kleine olifant de halve parkeerplaats af als we terug bij het camp komen. Goede zin heeft ie niet. Dreigen, schijn aanvallen en een boompje uittrekken. Een olifant met ADHD.

In het restaurant is een bruiloft. Voor de overige gasten wordt in het lounge gedeelte een maaltijd geserveerd. De dame van de bediening heeft er weinig zin in. Kortaf en meer interesse in de bruiloft. Als ik mijn hoofdgerecht op heb en John nog smakelijk aan t eten is wordt al gevraagd of ik een dessert moet, moet!, ik kijk verbaasd en zeg nee dank u. John verslikt zich bijna en zegt, nu komt ze zo met de rekening. Ik kijk m aan, het zal toch niet, en jawel hoor, ze heeft het rekening mapje al in haar handen als ze terug komt. Betalen en nada fooi.

Terug naar ons chalet gaan we te voet. Alle bruiloft gasten zijn gewaarschuwd dat die verschrikkelijk gevaarlijke olifant in of bij het camp is. Iedereen moet met de auto naar zijn of haar chalet gaan. Lampje mee en rustig lopen, goed kijken. Het is pikkedonker, er kraken takken, mijn hart zit in de keel, stil staan, goed kijken, en snel door naar chalet nr 37. Op het terras met kaarslicht drinken we nog een wijntje en luisteren naar de bush geluiden. Hier vlak bij het is echt stik donker.

18 september 2014: Terug naar Johannesburg

Via Kwazulu Natal, Vrijstaat naar Gauteng : Johannesburg. Gelukkig hebben we wat te drinken en te eten bij ons. Er zijn hier geen weg restaurants of iets dergelijks alleen uitgestrekte wegen en tot aan het einde van de horizon weide gebieden voor vee. Op een paar plaatsen wordt aan de weg gewerkt en dat gaat beter dan gisteren, iedereen wacht tot ze door mogen.  Verder zijn de wegen redelijk tot goed. Als we uiteindelijk op deN3 komen gaan we wat eten en de benen strekken. Onderweg hebben we wel nog een stop gemaakt en de benen gesterkt maar verder niet. In Jo burg brengt de GPS ons gemakkelijk naar Kempton park: Le Chateau Guesthouse.Na bijna 500 km ff in de tuin genieten van de zon en een kop koffie. Krantje erbij en relaxen voor het diner. We gebruiken een home cooked meal en via bemiddeling van de eigenaresse van Le Chateau regelen we een dagtour Johannesburg en Soweto voor morgen.

19 september 2014 :Dagtour Johannesburg en Soweto

Opstaan na een goede nachtrust in het koele Johannesburg. Ontbijten en de auto inpakken om na de dagtour te vertrekken. Simupe, geboren en getogen in Soweto komt ons ophalen voor de dagtoer. Hij is deze dag onze gids. Via Johannesburg gaan we naar Soweto. We stoppen in de stad om vanaf een groot winkelgebouw de stad vanuit de hoogte te bekijken. Wat een drukke stad, overal kleine winkeltjes van al dan niet illegalen bewoners. Ook een grote markt waar allerlei zaken te koop zijn voor de traditionele geneeswijze. Op diverse plekken kun je levende kippen kopen. Naast de kant van de weg, gewoon in de berm zijn autowerkplaatsen waar je goede vakmensen vindt die je auto tegen een redelijke prijs kunnen maken. Tijdens de rondrit krijgen we zowel de geschiedenis als de tegenwoordige zaken te horen. Rond de middag gaan we in Soweto lunchen. Op de straat waar het huis van Desmond Tutu ligt is ook een restaurant waar we van een buffet kunnen eten. Heerlijke salades, shakalaka salade, geen idee wat het is maar het was wel lekker, warme vleesgerechten, groenten en toetjes buffet. We stoppen bij het huis van Nelson Mandela, Winnie Mandela  en alle belangrijke plekken waaronder het plein ter nagedachtenis van Hector Pieterson. Vilakazi street in Soweto is een straat waar 2 Nobel prijs winnaars gewoond hebben. Deze straat is nu opgeknapt. Er staat kunst, bankjes om te relaxen, je kunt er eten en de geschiedenis op je in laten werken.

Soweto heeft the good, the bad en the ugly. Er staan geweldig mooie en dure huizen, olifanthuizen met een dak van plaat en onderkomens van karton en ijzerplaten. De laatste zonder stromend water en zonder elektriciteit. Soms tappen ze die illegaal af met een kabel vanuit de hoofdleiding. Aansluitend een bezoek aan het apartheidmuseum waar een permanente tentoonstelling is van apartheid en een tijdelijke tentoonstelling van Nelson Mandela. Het hakt er wel in dit bezoek, wat kunnen mensen  elkaar toch vreselijke dingen aandoen. Het begint al met de toegangskaarten: ik krijg een wit kaartje voor de ingang en John een zwart  kaartje. Een uur of 2 heb je nodig om dit museum te zien en te ervaren. Daarna ben ik wel ff stil

Tijd om terug naar Le Chateau te gaan, koffie en dan naar het vliegveld Auto inleveren bij Budget, oversteken naar het vliegveld en dan stop…….. de vlucht is delayed. Geluk bij een ongeluk is dat we net op tijd zijn om via Parijs naar Amsterdam te vliegen en 2 uur eerder in plaats van 6 uur later thuis te komen. Geluk moet je hebben.

Thuis ligt de wildcard op de mat die nog geldig is tot augustus 2015……….en nu? Wordt vervolgd