Zaterdag 08 oktober 2011
04:15 opstaan! Douchen, koffie en de auto inladen. In de regen rijden we naar Schiphol en parkeren de auto. Gelukkig is het droog als we op de transferbus moeten wachten. Thuis hebben we in de luie stoel al ingecheckt en een stoel met extra beenruimte gereserveerd, dus koffers inleveren, door de douane en dan lekker gaan ontbijten. Och jee, we zijn vergeten de dopper op te halen. De dopper krijgen we van Sawadee om een bijdrage te leveren aan het milieu. Dus weer douane uit, naar vertrekhal 3 via de aankomsthal, naar de balie van Holland int, dopper halen en via hal 2 weer door de douane. Het lukt, een ommetje maar dan heb je wel een dopper. We gaan richting gate en ik kijk in mijn rugzak nog ff m’n spullen na, blijkt dat er een glas los zit in mijn zonnebril. John kijkt…………………zoekt ook z’n zonnebril. Niet te vinden, ligt die nog thuis op de tafel? Snel nog naar de zonnebril winkel. Ondertussen dat ik mijn zonnebril laat maken bekijkt John de modellen. Op advies van de verkoper wordt het een leuk brilletje dat ook past, prijs? Een mooi kerstcadeau! Dan snel naar de gate, boarden en zitten. Als John mijn boek uit de fototas pakt kijkt ie me bleek aan………. Oeps, in de tas zit ook zijn vergeten zonnebril. Foutje De vlucht, eerst denk je 7 ½ uur, oké zitten, boekje lezen, spelletje, muziekje luisteren. Dan wil je alleen nog maar aankomen, je checkt 10 keer de vluchtinformatie. Oké, nog bijna een half uur zitten en dan zijn we er. We lopen de aankomsthal binnen en dan staan er mensen uit maar liefst 5 vliegtuigen voor de loketten. We sluiten aan bij de rij voor het visa loket en staan bijna op de landingsbaan. Chaos, een medewerker roept ons om naar een andere ruimte aan een loket het visum te kopen. Loket Kenian citizens. No problem dat we geen Kenianen zijn. Als er nog 6 mensen voor ons zijn komt er een andere medewerker die alle Kenianen uit de rijen gaat halen en in onze rij ervoor zet. Rebellie, gezamenlijk besluiten we te ritsen. Uiteindelijk is het kwart over elf als we bij het hotel komen, de bar is gesloten maar het lukt om in de lobby nog wat geregeld te krijgen. Zo zitten we om 24:00 met de hele groep aan de borrel op het terras van hotel Boulevard in Nairobi. 

Zondag 09 oktober
Naar Mount Kenia. We zijn gewaarschuwd voor de baboons in het kamp, ze schijnen de meeste mensentrekjes overgenomen te hebben. Albert onze kok, maakt een lekkere lunch klaar. Als de eerste 2 dames zitten, springt er een baboon op de tafel en neemt een lekkere hap. Oei, daar was de baboonbewaking niet op voorbereid. Om 14:30 gaan we wandelen met een gids, af en toe trekken er wolken over en dreigt er regen. We lopen in 2 groepen en zien baboons, colobusapen( zwart wit ) en leren veel over bloemen en planten. Je kunt bv van kalanchua de bladeren war m maken en het sap wat er uit komt gebruiken voor gekneusde of gebroken botten. Ook zien we de poepplant, een plant met een zacht blad dat je kunt gebruiken in plaats van papier. In dit mooie groen gebied staan veel planten die voor medische doeleinden gebruikt kunnen worden. Na de ontspannen wandeling genieten we van Albert eerste dinner: groentesoep, spaghetti bolognese en koffie met amarula. Nog wat na kletsen en rond achten ligt iedereen in z’n tent. Slaapzak is niet echt nodig en John slaapt lekker onder mijn waat mos se doa mit dekentje.

Maandag 10 oktober
Vroeg op, tenten inpakken en ontbijten. Albert heeft yoghurt met muesli, cake, omelet, spek en worstjes, toast. En lekkere koffie, echt afzien reizen met een truck!
We gaan op weg naar de equator, hier krijgen we les van “dr William”. Hij laat ons zien dat het water ten zuiden van de equator rechtsom draait, ten noorden van de equator linksom draait en op de evenaar recht naar beneden valt. Als je het begrijpt kun je een diploma voor Ksh 500 kopen. Hij doet het zo leuk dat we dit wel een diploma waard vinden. Na de les rijden we verder naar Nanyuki ( hier zien we legermaterieel op transport gaan, wordt ons later duidelijk dat dit voor de inval in Somalië is). Hier moet door de kok wat inkopen gedaan worden voor de komende dagen. We hebben dus wat vrije tijd in dit dorp. Alle verkopers weten ook dat dit een toeristenstopplaats is dus verkopers zijn er genoeg. Als ze hun deal niet kunnen maken, zeggen ze dat ze het weer proberen over 2 dagen. Die verkopers weten gewoon dat de meeste toeristen hier weer terug komen. Na het doe n van de boodschappen gaan we richting Samburu NP. Vooraf stoppen we in een kraal van de Samburu. Lunchen doen we bij de truck en gaan dan met Maureen het dorp “kraal “in. Verschillende dansen doen ze voor en dan moeten de dames mee dansen, Tenslotte moeten ook de heren de heupen en schouders los maken. We gaan een lemen hut binnen die tot mijn verbazing binnen groter is dan hij van buiten lijkt, De hut heeft 3 kamers waarvan de grote kamer voor vaders met de oudere jongens( krijgers ), een kamertje voor moeder en de jonge kinderen. De ruimte waar je binnenkomt, is voor opslag, 3 geitjes van een week oud en een grote goede stoel, . Na de rondleiding kunnen we als we Willen nog wat curio kopen, ze zijn een school naast het dorp aan bouwen voor de inwoners van deze regio. We kopen een mooie traditionele ketting van huid en haar.
De weg naar het Samburu NP is een wildrit. Heet, erg heet, ik verwacht niet veel te zien. Dan zien we een oryx, een paar grevy zebra’s en wat impala’s. Mooi. Maar dan stuiten we op een grote kudde olifanten, giraffen, daarna nog 3 cheethas en tot slot nog een gerenuk. Nog wat dikdiks, kleiner en grijzer dan in Etosha. De gerenuk is een antilope met lange slanke poten en een lange slanke hals en wordt ook wel girafgazelle genoemd ( Litocranius walleri).
Dan naar ons bushcamp aan de rivier, een heel mooie locatie maar wat een wind, de hele nacht blijft het tekeer gaan. Niet echt een uitnodiging om aan het kampvuur te blijven, dus we liggen er vroeg in. Mijn slaapzak gebruik ik als matras, warm genoeg. Ik kruip lekker in mijn lakenzak of beter trappelzak. Als John naar de tent komt krijgt hij de rits van de tent niet dicht, zowel de binnenrits als de rits van het canvas gaat niet dicht, gemorrel, geknooter maar ’t gaat niet. Zo goed als dan maar en proberen te slapen terwijl de tent zwiept en schudt van de wind.

Woensdag 12 oktober
Om 05:00 is John klip en klaar wakker! Hij wil de tent al in het donker afbreken. Hij gaat eerst nog eens naar zijn bushtoilet, wat een probleem in de ochtend. Als ie terugkomt moet er ingepakt worden, iedereen ligt nog in zijn tent! Dan maakt ie toch maar eerst koffie maar heeft geen rust. Op is op en dan actie. Om 07:30 vertrekt de truck, we zien nog een leeuw met buit en welpjes voordat we Samburu NP uit rijden. In Nanyuki stoppen we voor de lunch. Nu op naar Thomson Falls, het hoogste dorp van Kenia. Het gebied is afwisselend en groen. Onderweg zien we veel akkerbouw, geiten en koeien, alles op kleine schaal. Onderweg hebben we veel regen, soms moeten we heel rustig rijden zo hard regent het. Als we aankomen bij de pittoreske Thomson Falls lodge is het droog. We gaan eerst naar de waterval, met een pad naar beneden. Aan het einde van het pad wordt het steeds glibberiger, veel spray, meer spray en onderaan gaan we weer een stukje omhoog, dit is glad, modderig en nat. Dan weer terug omhoog klauteren. Aan het begin van het pad is een soort trap, hier is een taekwondo atleet aan het trainen. Boven gekomen staan de verkopers klaar om je naar de vele curio shops te brengen, er zijn meer shops dan klanten. Je kunt er foto’s maken met een lizzard of met “inboorlingen”, het doet erg toeristisch aan. Dan lekker douchen, de broek in een sopje, tas uitmesten en van zand ontdoen en lekker gaan eten. Na het eten zitten we met de groep nog lekker aan de openhaard, wijntje en een biertje. Gezellig.

Donderdag 13 oktober
Het is een pittoreske lodge maar wat een krakkemikkerig bed. Mijn matje slaapt nog beter, we zijn weer vroeg wakker en blijven nog wat draaien. Om 07: 15 gaan we ontbijten, wat een overvloed, eieren, muesli, pompoen, witte bonen, spek, worstjes, pancakes, aardappelen en vers fruit. Om 09:00 vertrekken we naar Nakuru. Bij de start van de Rift vallei stoppen we om foto’s te maken. We staan op een houten constructie die stevig genoeg blijkt, Het uitzicht is geweldig!
Bij een theeplantage stoppen we voor uitleg. Er werken ongeveer 40 personen die zorgen voor de gewassen en de pluk. De dames die plukken hebben een basket op de rug waar 6 kg in kan. Ze plukken 5 a 6 basket pp per dag. Per 3 baskets gaan die in een grote zak, op de rug en dan over een ongelijk pad naar de plantage. Ze worden per kg betaald, wordt de thee beter verkocht op de veiling dan krijgen ze nog een nabetaling.
Verder naar Nakuru waar de straatverkopers al op ons staan te wachten. Gelijk als we uit de truck stappen worden we in de nek gesprongen door de curio en whatever verkopers. We gaan een restaurant binnen om te ontsnappen en te eten, echte espresso een lekkere vegi wrap en voor John een cola en kip met frites, die hier lekkerder zijn dan bij onze plaatselijke friteboer. Weer de straat op worden we telkens weer aangesproken en aangeklampt, erg irritant. We lopen nog ff over de winkelstraat waar je een motor kunt kopen voor Ksh 73.000 ( € 600, =) en dan terug naar de truck. Het is tijd om naar Nakuru NP te gaan. Hier zijn we snel en als we wachten op de entree, glipt een aap in de truck en jat een pakje duyvis pinda’s. Op het hoogste dunne takje gaat hij zitten en behendig maakt hij het zakje open. Je ziet het beest genieten.
De campsite ligt vlakbij de ingang van het park. Tenten opzetten en voordat we een gamedrive gaan maken verken ik met Anja het abolution bloc. De wc’s zijn oké, douche mwah en geen wasbak. We staan klaar om te gaan en Rita wil nog een banaan eten. Dan voordat iemand het in de gaten heeft: een baboon sprint door de groep, grist de banaan uit Rita’s handen en is ook weer verdwenen met de buit. Iedereen staat er met grote ogen bij, de baboon was groot en snel en laat iedereen verbijsterd achter.
Het gebied voor de gamedrive is groen, dichte struiken, niet heel groot maar wel redelijk veel wild. Ook veel vogels waaronder de grote en kleine flamingo’s. De grote flamingo is wit met rode vleugels, de kleine flamingo is roze van kleur. Ook zien we giraffes, buffels, zebra’s en witte neushoorn, helaas geen luipaard maar wel een rhino die niet gecharmeerd is van de truck. Soms regent het een beetje maar als we beginnen met het 3 gangen menu van Albert is het weer droog. We genieten nog na aan het kampvuur en het wordt deze avond steeds lichter, de wolken drijven over en de maan verlicht de sterrenhemel. Als John naar het toiletgebouw loopt, staat er een nijlpaard te grazen. Trekt zich nergens wat van aan en eet door. Later, als we naar bed gaan staan er nog 15 buffels op het pad. Geen last meer gehad van de baboons.

Vrijdag 14 oktober
Vannacht heeft het nog geregend. We zijn vroeg op voor de gamedrive en na een licht ontbijt gaan we op pad. We zien een warthdog ( wrattenzwijn), hyena, witte neushoorn met klein, 1 zwarte neushoorn in het gras en later nog een zwarte neus hoorn maar dan nu full face! Buffels, eland, klipdassies, giraffes en allerlei soorten vogels. Vanaf Baboonhill kijken we uit over het park en Lake Nakuru. Terug voor de brunch, eerst tenten afbreken en dan naar het bushbuffet. We eten achter tralies in verband met de Baboons, gevangen eten doet niks af aan het geweldige buffet dat Albert ook vandaag weer op tafel zet. Nu naar Lelin, wat een regen! Eerst nog de truck tanken. Zodra we op straat staan, zijn de verkopers weer present. Met z’n allen proberen ze de aandacht te trekken en iets te verkopen. We kopen 3 kaarten en great leader en John kopen een pet. Ook nog 2 schilderijen blijven plakken. Jammer dat de pet van John het einde van de vakantie niet haalt, kwaliteit was op. Verkopers en toeristen, aandacht trekken, negeren, contact, kijken, onderhandelen, afdingen wat een spel. De weg naar Lelin gaat omhoog en omlaag, af en toe kunnen we door de buien heen wat zien. Het wordt fris. Bij Karbarnet, een dorp op een berg, moeten we stapvoets rijden, zoveel mist is er door de regen. Langs de weg kopen we nog tamarin, een soort boon met daarin een pit met vruchtvlees omheen, smaakt bitter/zuur. Het gebied waar we door komen is zeer groen en veel bomen, struiken. Als we bij Lelin aankomen is de locatie inderdaad verschrikkelijk mooi met groene terrassen die uitkijken over de vallei. De mannen van Lelin gaan op jacht als wij aankomen, er zijn de laatste nachten 3 geiten gedood, waarschijnlijk door een luipaard. Het is nog erg vochtig en hier kunnen we upgraden van tent naar kamer. De meeste van de groep kiezen hiervoor. Er zijn 4 goede kamers met bed ( twijfelaar) en met wc en douche. Klein terrasje ervoor met schitterend uitzicht. Aan het kampvuur genieten we na het eten nog lekker na, gelukkig is het weer droog. We zien geen muggen en gaan slapen zonder klamboe, ’s nachts worden we wakker van de zoemende muggen. John mept er een paar kapot tegen de muur en staat maar erg vroeg op.

Zaterdag 15 oktober
Uitslapen voor mij tot 07:00 en de tas weer inpakken. Gisteren moest ik er alles uithalen omdat er wat water inzat. Waarschijnlijk zijn de naden toch niet helemaal dicht. Na het ontbijt ga ik om 09:00 met een groot deel van de groep wandelen. John gaat onze was doen, vandaag is er een windje dus dat moet goed -komen. We wandelen met Emanuel naar de school. De school is op zaterdag dicht maar er zijn toch veel kinderen op het plein voor de school. Jos heeft een voetbal gekocht en gaat met Miriam met de kinderen voetballen. Ze komen overal vandaan en rennen en spelen met de bal. Daarna gaan we verder en zie n een vlindergrot, een kauwgumboom en een boom waarvan de locals de wortels gebruiken om vergif voor op de speren te maken. Als je een impala met zo’n speer doodt dan moet het vlees met bladeren van een andere boom ingestreken worden om te ontgiften. We klimmen vooral omlaag, soms is het klauteren en dan zijn we bij het uitzichtpunt. What a view! Hier blijven we op de rots zitten en klauteren dan verder naar de waterval. Het is stijl als je omlaag kijkt. Ik blijf stug naar voren kijken, als ik omlaag kijk ben ik bang dat ik zo de berg afkukel. De echte durfals klauteren nog wat verder omlaag en na een tijdje klimmen we weer omhoog. Omlaag ging goed maar omhoog levert me veel gepuf, gekreun en een rode boei op als ik boven kom. Onderweg komen we nog kinderen op blote voeten tegen die hier de koeien laten grazen. Heel mooi, moet je niet willen missen maar wel pittig.
Terug in Lelin camp heeft John de was klaar en staat de lunch gereed. Na het eten ga ik eerst onder de douche en was gelijk ook maar de kleren van die ochtend, Door de regen van afgelopen nacht was het vaak glibberig en heeft mijn broek weer een sopje nodig. En nu relaxen in de boomhut met uitzicht op Kerio valley.
Om 15:00 gaat iedereen naar de boerderij van Emanuel. Hij laat ons een stuk grond zien waar hij plannen mee heeft, nu staat er alleen nog watermeloen en gras met avocadobomen, maar hij wil er een educatie centrum maken waar mensen uit Kenia 3 dagen kunnen verblijven en leren. Dan gaan we naar het naastgelegen grondstuk waar zijn huis is. Hij heeft bij zijn huis 2 koeien en 2 geiten. In het kippenhok liggende uien te drogen en straks koopt hij daar kuikentjes voor. De stal heeft hij zelf getekend en gebouwd. Op de weg tussen zijn land zijn 8 arbeiders bezig om 10 meter hoge palen te plaatsen. Deze palen zijn nodig om de stroomvoorziening aan te bevestigen voor het schooltje. Dit gebeurt met de hand en moet over 2 weken klaar zijn. De stroom in het schooltje is nodig omdat via een Nederlands project ze binnenkort computers krijgen. Emanuel is de oudste zoon van Emanuel en is nu 9 jaar voor zichzelf bezig. Hij is door de regering naar Oeganda gestuurd als beloning voor zijn ondernemerschap en heeft daar een tijd gestudeerd. In de woonkamer bekijken we de fotoboeken van zijn bezoek aan Nederland. Hij is door een gast van de campsite uitgenodigd en naar Nederland gekomen. Ook hangen aan de lamp in de woonkamer nog souvenirs uit Nederland: 2 welpies               , overal Appie!
Bij terugkomst de was binnenhalen en chillen op de campsite. Er is een groep schoolkinderen uit Eldoret die hier gewandeld hebben en een groep uit het lokale hospitaal die hier een teambuilding bijeenkomst hebben. Vandaag eten we een traditionele maaltijd met pompoensoep, ugali, kip, beef, bonenpuree, chapati’s en een salade. Als toetjes vers fruit salade. Ugali is een maispuree een soort polenta die heel stevig is, hij wordt gebruikt om met de handen een kommetje te maken en hiermee je kip of beef mee op te pakken en te eten. Er komen pikzwarte wolken aandrijven en we vrezen het ergste voor de avond. Niks te vrezen: de wolken drijven over en we zitten nog lekker aan het kampvuur.

Zondag 16 oktober
Vannacht hebben we onder de klamboe geslapen, dat ging beter. John verslaapt zich en is pas om 05:30 wakker. Hij kijkt of er warm water is en dan lekker onder de douche, inpakken, wat kleren achter laten en kijken of Albert koffie heeft. Om 08:00 gaan we met de truck naar Eldoret. Hier moet voor de komende dagen boodschappen gedaan worden. Het is er rustig, de winkels zijn dicht, we de supermarkten zijn open, Albert, Rein en Edwin gaan de grote boodschappen doen. Wij kopen en paar kleine benodigdheden. Als we uit de supermarkt komen zien we niet echt een bar of café om koffie te drinken en dus vragen we op straat om advies. We krijgen het advies om in een zijstraatje bij een restaurant koffie te drinken, het zit er vol. Na de koffie en thee met donut kijken we op straat nog wat rond. We worden niet lastig gevallen door verkopers, lijmsnuivers lopen er wel verschillende rond. Om 11:00 gaan we weer op route. We rijden weer doorgroen en licht bergachtig gebied, veel mensen en huisjes, overal akkerbouw en vee. We komen nog een zingende kerk tegen die op straat loopt, je merkt dat het zondag is. Vlak bij Kisume stoppen we bij de Hotelschool Mago Guesthouse. Hier worden we verwelkomd met en drankje en een warm doekje, heel chic. Daarna gaan we naar de kamers, mooi rui en schoon. Jaap en Ingeborg zijn hiervan uit Nederland ter ondersteuning. 5 Studenten geven uitleg over wat ze leren. Jose vertelt in het houtbewerkinglokaal wat ze doen en wat ze maken. Luc en Clide vertellen over automechanica en laten ons test rijden in de auto die ze zelf in en uit elkaar halen. Pascal vertelt over metselen en stukadoren. De groep die hout en metselen leert, kijken ook bij elkaar inde klas om samen te kunnen werken aan een gebouw. Een jongedame legt ons in het lokaal met Singer machines uit hoe ze meten, tekenen en een kledingstuk maken. Naast het praktijkvak wat ze leren moet iedereen ook computerles volgen. De keuken staat onderleiding van een kok die in de ambassade van Kenia kok is geweest en nu iets terug wil doen voor de maatschappij. Het diner wordt verzorgd door studenten van de hotelschool. Netjes maar snel wordt het diner verzorgd, we krijgen champignon soep, gebakken rijst met spinazie, salade en steak viennoise. Als toetje een banaantaart met custard. Na het eten schuiven Jaap en Ingeborg nog aan en we praten over hun ervaringen.

Maandag 17 oktober ,Naar Tanzania.
Opstootje: een matatta voegt in en schampt de bumper van de truck, een hoop kabaal, veel mensen. Het verkeer staat stil. Edwin en Albert praten met de mensen maar stappen niet uit. Een matatta is een klein busje dat mensen vervoert, veel mensen, zoveel er maar ingepropt kunnen worden en ze rijden met een heleboel roekeloosheid. Er wordt luid gesproken, maar Edwin en Albert stappen niet uit, ze rijden gewoon door. Opgelost!
De weg zit vol gaten, kuilen, putten en hobbels. Onderweg rijdt een klein rood autootje zich vol tegen een vrachtwagen, net naast de truck, wat die chauffeur aan t doen was?  Hele voorkant eraf, de mensen stappen gewoon uit en wij rijden verder. Bij Kisac Fair Trade wordt gestopt en we kopen hier iets van zeepsteen. Het is een groot bedrijf dat vooral exporteert naar Amerika en België. We zijn nu bij de grens, voor het verlaten van Kenia moeten we een entreekaart invullen, vreemd maar tja hier werkt het. Voor het binnenkomen in Tanzania moeten we weer een entree kaart invullen, ook dit gaat vlot. Nu op naar de lunch. Dit doen we langs de kant van de weg bij een rivier waar dames met de was bezig zijn. Albert heeft vanmorgen pasta gekookt, dus maken we een snelle salade, wat sap en een banaan. De afwas hup de truck in ( voor vanavond) en weer op weg. Links en rechts hangen donkere wolken en buien in de lucht. Af en toe een lichtflits en dan met een stralend zonnetje begint het te regenen. Het is weer droog als we aankomen in Serengeti stop over campsite. We zijn de enige kampeerders. Jammer genoeg zien we Lake Victoria niet. Als we de tenten opzetten is het droog, maar dat duurt niet lang. Zwarte wolken, Donner en blits, John en ik zijn net onderweg om het terrein te verkennen en schuilen maar in de bar. Er bestaan ergere plekken om te schuilen. Na een hele tijd is het weer droog en we gaan kijken waar de rest van de groep geschuild heeft. Ze hebben met z’n allen in de keukenhut gezeten, gelukkig is dit op deze campsite een behoorlijke keuken met voldoende ruimte. Gezamenlijk eten we in de keuken maar een kampvuur zit er vanavond niet in.

Dinsdag 18 oktober
Vandaag gaan we het vissersdorp bij Malinda bezoeken. Eerst krijgen we een korte uitleg van Justin over de geschiedenis van Lake Victoria. Dan stappen we in 2 vissersboten, 3 roeiers per boot. Al gauw maakt onze boot water maar daar zijn ze op voorbereid, ze scheppen het water er regelmatig uit. We zien vissers op het meer maar ook vissers die illegaal een groot net binnenhalen. Ook zien we vallen in het riet waar een soort eend in zit. Normaal vangen ze er levende vissen mee. Als we teruggaan, zingen de roeiers een lied om te laten weten dat we eraan komen. Vanuit het strand lopen we naar Main Street
Het dorp is rechts en links verdeeld. Overal hangen kinderen rond en klampen je vast. We zien het malen van meel ( machinaal), het maken van vissersboten, winkeltjes, huishoudens en gaan het hele dorp door. We lopen het dorp uit en gaan naar de lokale school Zakiri. We worden hartelijk ontvangen door de hoofdmeester. Er zijn 3 lokalen, 1 is nursery en 2 zijn primary. In de nursery blijf je zitten tot het nivo genoeg is om naar de primary te gaan. In de primary zijn ochtend en middag klassen om zoveel mogelijk kinderen te laten leren. De school is kosteloos voor de villagers en de mensen langs de rivier. Sommige leraren zijn vrijwilligers
We tekenen het gastenboek van de school en stoppen een donatie in de box. Nu gaan we nog naar de traditionele dokter, Ze heeft aparte hutten buiten het dorp. Buiten de hutten staan links en rechts 3 “kooien”voor offers, de kooien zijn aan beide zijden open zodat de mannelijke en vrouwelijke god erin kan. Ook is er een grote hut met 4 openingen zodat van N O Z W de spiritualiteit erin kan. In de hut van de heler, traditionele dokter, gaat ze eerst met een soort drum slaan om in de sfeer te komen, daarna laat ze verschillende poeders zien voor diverse aandoeningen. Ze heeft een grote poster ophangen van een Engelse voetbalclub, tja wat die paraat maken. We gaan terug naar het dorp en tekenen het gastenboek. Met de truck terug naar de campsite en lunchen. Het is bloedheet rond het middaguur maar zo rond drieën komen er donkere wolken en wind aan. Het blijft bij driegen maar er valt geen druppel. John en een helft van de groep gaat met de bodaboda ( brommertaxi) naar Limadi, een dorp verderop.
Ze lopen over de vis en groentemarkt met een zee van vliegen. In een lokale shop gaan ze wat drinken terwijl buiten op het terras de vissenkoppen gebakken worden. Als ze weggaan wordt een flesje cola dat niet helemaal op was, teruggebracht naar de bar, samen met de nadere flesjes. De baby die zogend aan de borst van moeder lag wordt er vanaf gehaald en krijgt de cola fles! Jos gaat naar de kapper voor een knipbeurt, resultaat een zesje voor € 0,40. Er wordt nog wat gewandeld en een fles conjaki gekocht. Van opdringerige curioverkopers hier geen last. Terug met de bodaboda komen ze de rest van de groep tegen die is gaan wandelen in het tegenover de campsite gelegen vissersdorp. Een lokale gids loopt hier met ons mee. Dorp kun je het eigenlijk niet noemen. Het is meer een verzameling families, een huis van vrouw 1, 2 en 3. Het is er wel schoon. Een familie heeft geen man meer, allen 3 vrouwen met 15 kinderen. De vrouwen mogen ook niet meer trouwen en worden door het dorp onderhouden. Zo gaan we een aantal families langs. Als je de iets oudere jeugd in het Engels begroet, krijg je nauwelijks antwoord. Volgens mij gaat niemand hier naar school. De ouderen spreken helemaal geen Engels. We kopen wat suikerriet om op te knagen. Lekker fris en zoet, erop zuigen en uittuffen, yep. Terug in het camp is iedereen weer terug en eten we frites met vis, een echte smulmaaltijd. We eten weer in de keuken wat het regent behoorlijk. Na de afwas nog ff naar de bar voor een afzakkertje en dan op tijd naar bed. Serengeti Stop Over campsite, netjes verzorgt, helaas aan doorgaande weg en niet aan het Lake.

Woensdag 19 oktober
Vroeg wakker door het vrachtverkeer dat voorbij raast. De weg ligt vlak naast de campsite. Bij het afbreken van de tent vinden we heel veel duizendpoten ( Archispirostreptus spp). We ontbijten niet en genieten om 10:00 van een brunch en dan naar de Serengeti. We vertrekken laat omdat we een permit voor 48 uur kopen. Als we er vroeg zijn moeten we ook weer vroeg uit de gate zijn. Eerst nog ff naar het dorp Lamadi om water, groenten en aardappels te kopen, met de frites van gisteravond hebben we de hele voorraad opgeschild en opgegeten. Vanuit het dorp Lamadi zijn we snel bij de gate van de Serengeti. Al gamedrivend rijden we zo’n 4 uur tot aan de public campsite. Er staan 4 overlandtrucks en een klein VW busje. Onderweg zien we grote aantallen gnoes, het ziet er zwart van, olifanten, zebra’s. Maar ook grote aantallen impala, giraffes, waterbok, antilope, hartebeest, bushbok. Op de campsite zetten we vervolgens de tenten op om weer te gaan gamedriven. We zien veel hippo’s en een pool en een dode boom, plat op de grond, met heel veel krijsende baboons. Aangekomen bij de boomstronk zit er een luipaard met 2 welpjes onder. De baboons hebben zich gegroepeerd om aan te vallen. Er staan misschien 20 jeeps en 3 overlandtrucks te kijken. Na overleg met de 1e ward van het park wordt er besloten dat 3 jeeps ingrijpen en de baboons verjagen. Ze rijden erop los en verspreiden de baboons. Tussenkomst is eigenlijk nooit gewenst maar een luipaard met 2 welpjes is zeldzaam. Na enige tijd lost de file zich op en gaan we voldaan naar Albert toe die op de Italiaanse toer is. Lekker spaghetti bolognese. Vanavond is er weer kampvuur. John en Rein maken de fles conjaki een kopje kleiner en gaan als laatste naar bed.

Donderdag 20 oktober
Vannacht is Albert en Jose de hele nacht op geweest om hyena’s weg te jagen, niks van gehoord, ik slaap als een roosje in m’n tent. Het public camp van de Serengeti nummer 1 heeft 2 douches en 2 toiletten voor 40 tenten, en dan is er nog plaats voor meer tenten. Wordt wel goed schoongehouden maar op de piekmomenten is er toch file! We starten om 06:00 met koffie en toast en gaan een half uur later gamedriven. Er zijn al veel ballonnen in de lucht, een mooi beeld in dit onmetelijk groot park. Eerst gaan we het luipaard met de welpjes checken, ze zitten nu aan de andere kant van de boom en zijn oké. Dan kunnen we verder. We zien hippo’s in het water, bushbok, giraffe, wat buffels en het gewone spul, nog 2 dikdiks en een pack van ongeveer 27 leeuwen. Ze liggen lekker onder wat bomen, loom, lui en weinig beweging. Het is rustiger, minder dieren dan gistermiddag. Olifanten pellen een boom met zijn drieën. Af en toe hoor je een boom kraken en het breekt af als een lucifer. In dit deel van de Serengeti is het op dit moment nog te droog om grote kuddes te zien. Terug in het kamp is iedereen weg, we hebben het rijk weer voor ons zelf. Na de lunch komt de tankwagen water brengen, de douches en toiletten zijn inmiddels netjes gepoetst. Voor de middag gamedrive gaan we eerst naar het onderzoeksinstituut. Het is een compleet dorp met onderzoekinstituut, info gedeelte, voetbalveld en huizen voor bewoners. Als we rondkijken, krijgt Rein een beetje jeuk op zijn kop en bij zijn oksels. Ik haal mijn anti jeuk spul en kijk of het helpt. Het wordt erger, heeft nu ook jeuk op zijn armen. Joke heeft nog pilletjes voor de jeuk en gaat de bijsluiter lezen of het iets voor rein is. Inmiddels heeft ie overal jeuk en zelfs zijn gezicht zwelt op. Hij probeert een vriendin te bellen die arts is maar de verbinding is niet goed. Na wat praten met mensen blijkt er een arts op het terrein te zijn . Rein wordt ernaar toe gebracht en we laten hem achter. We gaan met Edwin gamedriven. Er is weer niet zoveel te zien, het luipaard met cups is weg en de leeuwen liggen nog op hun rug. Olifanten hebben een spoor van vernieling achtergelaten. Hippo, zebra, warthdog en topi ( een van de snelste antilopen Damaliscus lunatus). Overal op deze onmetelijke vlakte loopt wel wat rond. Met een rotvaart gaan we richting camp, ondanks dat we over de onverharde weg scheuren, zien Joke en Anja een cheeta met jongen. Gewoon langs de kant van de weg, wauh 4 cheeta’s. Deze leggen we nog ff vast. Terug in het camp is Rein er ook weer, hij heeft pillen en een spuit gekregen, beide prednisolon. Het ging steeds slechter met hem, ging zelfs van zijn stokje. Een allergische reactie op wat ? Geen idee. Maar hij is we weer en na een tijdje krijgt hij zijn babbel ook weer terug. Albert kookt als afscheidsmaal kippenbout met frites. Terug in het camp staan er weer 2 overlandtrucks bij. John meent 1 chauffeur te kennen, maar ja dat zou toch vreemd zijn. Als we het kampvuur aanmaken hebben we te weinig hout, Rein vraagt hout aan de chauffeur van de andere groep. Als John de stem hoort, weet hij het zeker: dat is Dudu. Dudu was de chauffeur op onze Zambia Zimbabwe reis. John zegt tegen Rein: vraag eens of hij Dudu heet, en jawel hoor! We begroeten elkaar hartelijk en praten wat over de reis van 2007. Deze reis heeft Dudu ook nog in zijn herinnering staan, we hebben toen 7 uur vastgestaan met de truck op weg van Mukambi naar Bussanga plains. Zelfs zijn armband, een vork, heeft ie nog steeds om. Apart om in the middle of nowhere een bekende tegen te komen.

vrijdag 21 oktober
Heldere sterrennacht, geen regen gehad. John is weer heel vroeg op, we hebben de tent ingepakt als de anderen opstaan. We gaan Albert helpen in de keuken. Op een paar stenen met open vuur een omelet bakken, daar zit je dan, dat is nog niet zo makkelijk. Dan maar toast maken op houtskool, toch anders dan in de tefall. Voordat we vertrekken nemen we nog afscheid van Dudu en wensen elkaar een goede reis. Bij het rijden naar de gate van het park, komen we nog langs de rots die te zien was in de film van de Lion King.
Vanuit Serengeti naar Ngorongoro is een rechte weg. Het droge en oneindig weids gedeelte wordt langzaam ietsje pietsje groener. In dit onmetelijk dor en droog gebied bezoeken we een Masai stam. De kraal is bijna een geheel met de omgeving. De omheining van takkenhaag heeft ongeveer dezelfde kleur als het dorre gras. Binnenin is de kraal voor de dieren, daarom heen de Manyatta’s en dan de buitenhaag. Er wordt gezongen en gedanst en we mogen met z’n tweeën in een manyatta, kruipend ga ik erin en John en ik mogen elk op een bed van koeienhuis zitten. Je kunt er niet rechtop in staan, voor de bedden is het kookgedeelte dat hier binnen gebeurt omdat het ’s nachts erg koud kan zijn. Altijd staat er medicijn op het vuur, een ondefinieerbaar vloeistof met stukken tak? In. De schamele bezittingen staan rondom. Via de sluipgang gaan we weer uit de Manyatta. Daarna naar het schooltje, een uit dunne boomstammen bestaand gebouwtje met bankjes en 1 krijt bord. Kinderen krijgen er les in het Swahili en Engels. Handelaren zijn het wel de Masai, na de rondleiding wordt vriendelijk verzocht naar de curio te kijken om de inkomsten van de gemeenschap te spekken. De economie moet ook hier draaien. Toch krijgen we tijdens de rondleiding het idee dat niet iedereen hier woont, vragen hierover worden ontweken. Pas na veel doorvragen wordt er iets over gezegd. Onze Masai woont in een huis en slaapt op een gewone matras, waar laat hij onvermeld. Wel staan er grote watertanks achter de manyatta’s die ze kopen per tank voor Tsh 700.000 per keer. Hier drinken ze van en koken ze mee. Ook het vee waar de Masai enorm trots op is was niet aanwezig in de kraal, zelfs geen enkele opgedroogde drol was er te zien. Maar het vee scheen aan de wandel te zijn. Onderweg zijn we nog enkele van deze nederzettingen tegen gekomen, traditioneel verkoopt goed en is een bron van inkomsten. Leuk om te zien hoe het was, hoe ze nu leven en waar blijft in het midden.
Verder over de weg van Serengeti naar Ngorongoro. Je ziet de bergen van de Ngorongoro al opdoemen, het is nog steeds kaal en droog. Eenmaal over het hoogste punt wordt het weelderig groen, een blik in de krater laat een glimp zien wat ons morgen te wachten staat. Ben benieuwd. Op de plek waar we lunchen hebben we een goed uizicht op de krater, ziet er groot en geel uit. Tijdens de lunch moeten we goed opletten, hier zijn gieren die graag boterhammen lusten, ze gaan dan ook af en toe in de aanval. Vanaf de Ngorongoro naar Karatu is een asfaltweg door mooi bebost gebied, een verademing na al het dorre van de Serengeti. Het is warm met een briesje en we zijn snel in het Ngorongoro resot, een hotel aan main street van Karatu. Schone kamers, internetcafé, wasservice en zelfs een zwembad. Lekker douchen, snel naar de bank om geld te wisselen, te laat, de bank is maar tot 16:00 open. Dan maar pinnen, wat gelukkig lukt. We gaan lekker op het terras zitten, dagboek bijwerken, pilsje drinken, sms’en, lekker rustig. Na het eten in het restaurant gaan we in de bar nog wat drinken. De bediening hier is redelijk traag en sloom, kan geen glimlach vanaf en om 22:00 uur geeft ze aan dat we kunnen gaan. We rekenen af en blijven nog wat zitten, de bar hier heeft toch geen deuren.

Zaterdag 22 oktober
Vroeg op, vroeg ontbijt en om 07:00 vertrekken we met stoere ( afgejakkerde ) jeeps naar de Ngorongoro krater. De weg omhoog en de afdaling is spectaculair, pittig maar ook een mooi groen regenwoud. De krater zelf is voor ¾ dor gras en ¼ bos en een bergje. Wat hebben we gezien? Een mannetjes leeuw met een vrouwtje, cheeta’s, waterbok, impala, nog 2 mannetjes leeuwen, gnoe, Hippo, 2 black Rhino’s, Warthdogs. Verwend als we inmiddels zijn is dit het gewone spul. We lunchen op een plek waar alle bezoekers lunchen, de toiletten zijn ronduit smerig, hebben zeker 4 dagen geen water meer gezien, bushtoilet is heel wat frisser! Ook hier zitten de gieren weer op de lunch te azen, zodat we in de jeep moeten eten. Het is ook voor deze tijd, eind van het seizoen, nog best druk in de krater. In onze jeep zitten 2 Franse dames die in 2 weken tijd een aantal bergen beklommen hebben, Mount Kenya, Mount Meru en de Kilimanjaro. Ze hebben nu nog een paar dagen vakantie en hun enthousiasme werkt aanstekelijk, zeker als ze hun eerste olifant zien. Via een ascent road gaan we omhoog, voor mij is dit vreselijk, echt steil, geen vangrail, nergens trouwens in dit land, als ik een glimp omlaag durf te werpen kijk ik regelrecht in de afgrond. Ben blij als we weer boven zijn. Terug in Karatu gaan we onder ons tweetjes in een lokaal restaurant eten, veilig bestellen we frites en chips en we eten voortreffelijk, zelfs met een bediening die uiterst hartelijk is.

Zondag 23 oktober
We vertrekken om 08:30 uit Karatu en gaan richting Lake Manyara, er wordt onderweg gestopt bij een uitzichtspunt en verderop staan baobabs in bloei. Om 10:00 zijn we in Mto Wa Mbu , hier gaan w een fietstocht houden vanuit het dorp naar Lake Manyara. Het is door een Nederlandse stichting opgezet en de inkomsten komen ten goede van het dorp. Door het dorp en via het bos gaan we naar Lake Manyara, hier gaan we te voet verder naar de poel waar de nijlpaarden liggen. Ze liggen lekker relaxed in het water. Op de fiets zien we veel gnoe’s, impala, geen giraffen! Ook zijn er veel Masai aanwezig die door de droogte in hun eigen gebied hier hun kuddes laten grazen. We fietsen langs het meer, kano’s staan op het droge. We lopen een stuk richting het zoute water en zien een grote roze streep flamingo’s. Langs het water en weer terug richting bos en het dorp in. Door grote bananenplantages met overal huisjes tussen, kinderen die naar de kant van de weg rennen als we langs fietsen en high fiven. We stoppen bij een groep kunstenaars die schilderijen met een mes of kwast maken. We eten er de meegebrachte samosa’s op en ze doen goede zaken. Dan weer de fiets op, we stoppen bij een groep Mozambikanen die tijdens de burgeroorlog gevlucht zijn. Ze maken houtsnijwerk van ebbenhout, mahoniehout en rosewoodhout. Er zijn mooie stukken bij maar ze vragen absurd hoge prijzen. John stapt gewoon naar buiten en onderhandelt niet eens. Dan via smalle bruggetjes over een smal pad, fietsen stallen en dan omhoog stappen gaan we naar de eetgelegenheid. Hier hebben dames uit het dorp voor ons gekookt. Er is een buffet met witte rijst, rijst met zanzibar kruiden, een soort sambal, bonen met maïs ( kili food= goed om een berg te beklimmen), salade, stew met beef en bushtomaat, okra en sweet potato, aubergine, witte kool en chapati. We eten hier lekker, drankje erbij en een geweldig uitzicht over Lake Manyara. Voldaan gaan we verder naar een lokaal hutje waar we bananenbier proeven. Deze kelk laat ik aan mij voorbij gaan, het ziet eruit als brinta met stukjes. Er wordt nog uitgelegd hoe het bananenbier gemaakt wordt, het wordt van een ander soort bananen gemaakt die als ze nog niet rijp zijn worden geplukt. Verder recept zal ik jullie onthouden, koop maar ergens een gewoon pilsje. Vandaar uit gaan we met de fiets het dorp in terug naar de fietsstalling en hier evalueren we de fietstocht.
Verder naar Arusha, hier aangekomen rijden we een zijstraat in, iedereen kijkt, wat is dit? Hallelouja! Net zo’n 3 hoog achter straatje maar 6 hoog achter. Toch zitten we goed, we komen uit bij, L’Oasis lodge. Mooie huisje, huisjes op palen, alles in een mooie tuin, loungebar, pool, restaurant.  Goede verzorgt en mooie muziek.

Maandag 24 oktober
Uitslapen, we vertrekken om 09:00 naar Arusha, paar boodschappen doen en kijken of we nog wat geld kunnen wisselen. Ff email checken en we drinken een bakje vreselijke koffie bij de patisserie. Msuni camp is onze volgende bestemming, ook deze bestemming staat tot verbazing van Rein op de GPS ( kaarten van tracks4africa). Dit is een project dat ism Sawadee is opgezet om de lokale koffieboeren te ondersteunen. De tenten staan reeds klaar, deze zijn wel kleiner dan de tenten die we in de truck hebben maar er liggen wel matrasjes in. De bar en het eetgedeelte is een stenen gebouw met een dak van bananenbladeren, heerlijk koel. Nog wat rommelen en dan gaan we om 15:00 op de koffietoer. Naast de campsite is de koffie coöperatie van het dorp, er zijn 69 coöperaties in de buurt. We gaan met Jozef naar de boerderij van zijn buren, ze verbouwen bananen en koffie voor de export, rode bonen en maïs voor de directe verkoop. Eerst planten ze een zaadje in een pot onder een afdak voor beschutting tegen de felle zon. Na 50 dagen zijn er 2 bladeren en dan per maand nog 2 bladeren. Na 4 maanden uitzetten en na 4 jaar de 1e oogst. De oogst start vanaf april, als de bes rood is, plukken en dan de bes breken en 24 uur in water laten fermenteren. Daarna afspoelen en 5 dagen laten drogen in de zon. Met 10 a 20 kg op het hoofd van de vrouwen worden de koffiebonen na de coöperatie gebracht. Per 50 kg worden de bonen verkocht en ze krijgen USD 3, = per kg. Als de beurs meer opbrengt dan krijgen ze nog een nabetaling. Voor thuisgebruik doen ze dan de witte bonnen roasten, met de vijzel vermalen en dan zeven. En dan is er koffie, echte zelfgeplukte koffie! Smaakt heerlijk als je het maar zelf doet. OP het laatst tovert Jozef nog een plankje tevoorschijn waarmee je het hele proces nog eens kunt zien.
We lopen terug naar de campsite. Op het marktplein zitten verschillende taylors en ik haal John’s broek om te laten repareren. Jos en Miryam gaan mee om ook een broek te laten repareren. Mensen spreken hier vaak Kiswahilie of Chaka, geen Engels. Toch begrijpt de naaister me goed, is ook niet zo moeilijk als je een broek met een gat in bij je hebt. Ze zoekt een stukje stof in een enigszins bijpassende kleur en probeert ook passend garen te gebruiken. Resultaat: broek gemaakt voor Ksh 500, ongeveer 25 cent. Terug weer die berg op en dan een koude douche op de campsite. We eten lokaal, berg weer af, bij een familie. Weer pilaf rijst, stew, gemengde salade, bananensoep, bananenpuree, bruine bonen. De bruine bonen zijn lekker maar in de stew wordt alles van het rund gebruikt, ook vieze kleine stukjes vet. Kan ook zijn dat ik een beetje verwend ben. We nemen afscheid en gaan die berg weer op. Onder een mooie sterrenhemel en lekker warm aan het kampvuur kletsen we nog wat na 

Dinsdag 25 oktober
Koude nacht, vannacht is veel sneeuw op de Kilimanjaro gevallen, zelfs op de berg ernaast. Om 09:00 gaan we met Mike aan de wandel. Als eerste gaan we naar de kraamkliniek, dit gebouw moet nodig gerestaureerd worden. De vrouwen in dit dorp krijgen hun eerste kind in een groot ziekenhuis in de stad. Gaat dit goed, dan kunnen de volgende kinderen in deze kraamkliniek geboren worden. Gemiddeld krijgen 6 a 7 vrouwen per maand een baby. Naast de kraamkliniek is ook een gebouwtje voor basis behandelingen. De meeste mensen hebben geen verzekering voor ziekte kosten, als ze het kunnen betalen gaan ze wel naar de kliniek en anders naar een traditionele heler. Daarna gaan we naar de school. Het is er druk, 248 kinderen en ook nog de nursery. In klas 6 zitten zoveel kinderen dat hier alleen ochtend of middag les gegeven wordt. Er zijn 10 leraren die elk een stok gebruiken om straf te geven.
De kerk is gesloten, kinderen proberen zich hier te versteken en kruipen onder de banken om te slapen of spelen in de kerk. Veel bomen rond de kerk zijn niet van hier maar door missionarissen geplant. Mooie tuin en hier grazen de koeien wel buiten in tegenstelling tot de rest van het dorp waar de koeien alleen buiten komen om naar het slachthuis te gaan. Via de markt lopen we terug. Op de lokale markt koop ik koekjes en een doek. Ik wil er een tafelkleed van maken, leuk thuis op de haciënda. De verkoopster denkt dat ik er een rok van wil hebben want ze laat me passé tot hilariteit van de dames op de markt.
Terug weer die berg op, vanmiddag blijf ik op de campsite, tutten, rusten wat lezen en hangen, relaxen. Overdag is het heet en ook bewolkt. Weer is er sneeuw gevallen op de Kili. Vanavond is er een warme douche, kun je ook echt van genieten. Vanavond weer bananensoep als voorgerecht. Het is nog steeds niet mijn favoriet gerecht.

Woensdag 26 oktober
Iedereen weer vroeg op, tassen inpakken en koffie drinken. We zijn allebei wat kilo’s kwijt in de tas, dus no problem we think at customs. PA gebeld, thuis is het wel wat vroeger maar nu heb ik bereik. We nemen afscheid van Albert en Edwin in de koffie shamba. Beter dan afscheid nemen op het vliegveld van Arusha. Arusha airport kan zo mee spelen in een oude film, hier hoeft niks veranderd te worden. Aankomst en vertrekhal, winkeltjes en restaurant alles op 50 m2. We eten in het restaurant nog wat voor we vliegen en dan de lucht in op naar Zanzibar.
In Zanzibar is het hot, we gaan met een busje naar het hotel Chavda. Uitstappen doen we 3 straten voor het hotel, het busje kan er niet komen. We slepen de bagage naar het hotel, ook in het hotel is het warm en benauwd. De kamer is in orde maar het duurt ff voordat John weet hoe de airco werkt. Douchen, schone kleren aan en dan de stad in. We lopen richting water en landen bij Livingstone op het terras. Naast het terras wordt de veer boot geladen. Dit is beter dan op het nieuws, dit is live! Chaos, complete chaos. Vanuit een volgeladen straat gaan auto's busjes, kranen via het strand de veerboot op. De helft erop en dan een petroleum vrachtwagen die zich de uitlaat er onderuit rijdt en vast in het zand meer dan 2 uur blijft staan. Schreeuwen, niks doen, met de handen graven, Drama! Auto’s, busjes er weer op, de een haalt t de ander blijft eerst in het mulle zand steken. We gaan eerst wat eten bij Forodhani Gardens ( tuinen van het volk). Een rustig plein vol kraampjes die Zanzibar pizza, brood en diverse spiezen vis en kip verkopen. Alles voor a good price. Klopt, lekker veelzijdig en alle smet een leuke babbel. We proberen ook nog een beker sugar cane met gingerale, fris maar een paar slokken is genoeg. Na het eten gaan we nog ff terug om de stand van zaken bij de veerboot te bekijken. Nu moet de grote kraan erbij. Er wordt een spoor met netten uitgelegd, één meter gaat ie er over heen en dan ernaast. Muurvast half op de klep, de rest in het zand. Deze show gaat nog wel ff door.

Donderdag 27 oktober
Na een schamel ontbijt in het Chavda hotel worden we opgehaald door een busje, bijna voor de deur. Iedereen gaat mee naar Safari blue. We gaan snorkelen bij de koraalriffen van Fumba. Eerst krijgen we instructies bij een zandbank en als iedereen het onder de knie heeft, varen we naar de koraalriffen. Gelukkig is het diep als we van boord gaan, toch heb ik de bibbers. Na mijn ongelukje in Mozambique vertrouw ik het niet zo. Hassan, de instructeur, pakt me bij de hand voor het eerste kwartiertje snorkelen. Dat gaat goed, ik voel me een stuk zekerder en ga weer op eigen houtje verder. Het koraal is schitterend, veel diverse soorten vissen, groot en klein en in alle kleuren. Na een uurtje varen we weer een stuk en worden op zee eruit gezet. We snorkelen terug naar de zandbank. Het water is helder en warm. Smeren is erg nodig., vanaf de zandbank gaan we terug naar de boot en dan varen we naar een onbewoond eiland. Hier wordt geluncht. Kreeft, haai. Garnalen, inktvis, meer soorten vis, chilisaus, lime, maiskoekjes, rijst, 2 borden vol. Straks zinken we nog! Na het eten komt er een schaal met tropisch fruit, een reuze grote grapefruit, watermeloen, sugarcane, baobabfruit, passiefruit, carambola’s, mandarijnen en een zoet bruin geleiachtig spul, ziet niet uit maar is wel lekker. Dan nog koffie met amarula. Dat is nog eens lunchen! Om 15:00 varen we naar een mangrove gebied, hier kunnen we zwemmen. Helaas niet tussen de bomen omdat er veel zeewier tussen zit. Na het zwemmen varen we terug, nog een drankje aan boord en dan lekker loom op de boot hangen, . Moe worden we om 17:00 opgehaald en terug naar het hotel. John heeft ondanks het insmeren een Ferrari rode rug. Douchen en weer insmeren, dan nog wat eten bij Livingstone en op tijd het bed in.

Vrijdag 28 oktober
Help: om 04:15 op, wassen, aandoen en naar beneden. We gaan met Rein diepzee vissen. Rein heeft een auto geregeld en gisteravond voor het eten hebben we bij de receptie afgesproken dat we het ontbijt mee zouden nemen. Wat staat klaar? 3 Borden met vers fruit! Tja, we nemen het maar mee. Onderweg stoppen we nog bij een kraampje dat net aan het opstarten is en kopen broodjes. Het is nog een heel stuk naar Kizimkazi, Dave belt al waar we blijven. Ff dan 06 zijn we er. We varen uit met de Deja Vu, Dave, 2 matrozen en wij met drieën. Vol verwachting staan we klaar. Ik kruip een etage hoger en ga naast de captain zitten, mok koffie erbij. De oceaan is strak blauw, geen wolkje aan de lucht, we zien dolfijnen, vliegende vissen. Donkere wolken hangen boven Stonetown, hier regent het vandaag 3 keer. Wij zitten lekker droog, windje, zonnetje, maar geen vis. Er zit genoeg vis, soms is het water zo ondiep dat je grote zwarte schaduwen voorbij ziet flitsen. De radar belooft veel. Een beet, dat is alles, niks, nada, noppes, no fish. The captain blames the bananas. Dat is een vloek voor het schip om bananen mee aan boord te brengen. Het moet wel waar zijn, ook met een uur extra varen vangen de heren niks. We gaan terug en lunchen met Dave en Denise bij Karamba, een mooie lodge bij Kizimkazi. Na drieën rijden we terug en zijn net voor vijven in het hotel. Om vijf uur gaan we borrelen met de groep, dat wordt krap. Het lukt bijna, we borrelen bij Livingstone en het theater bij de veerboot is alweer van start gegaan, Vandaag rijdt zich een truck met 4 opleggers vast. Aandacht is er genoeg, er wordt gefilmd, foto’s gemaakt, geschreeuwd, aanwijzingen gegeven. Noppes, muurvast. We gaan eten bij Mtoni Marine, een candellight dinner op het beach. Grote schalen met kreeft, crab, inktvis, witvis, alles vers gevangen. Verrukkelijk, flesjes wijn erbij, espresso na, het leven is zo slecht nog niet. Rein vertelt de groep nu wat we hebben gevangen, helaas niet het avond eten maar gewoon niks. Na het eten gaan we met taxi’s weer de stad in. Bij Livingstone staat de truck nog steeds vast. Er moet een vrachtwagen met zand aan te pas komen om m los te trekken. En ja, zoals veel in Afrika lukt dat uiteindelijk ook nog.
Vanavond treedt de lokale Michael Jackson op, het is niet z’n beste act maar wel gezellig. Na enen sluiten we de avond af met een springbokje ( mint met amarula)